Πώς να γλυτώσει μάτια μου ο ένας απ' τον άλλο;

                   

  Μικρές συνωμοσίες !!! 

Λένε ότι αν θέλουμε κάτι πάρα πολύ, όλος ο κόσμος συνωμοτεί για να το αποκτήσουμε.  Για την ακρίβεια δε συνωμοτεί όλος ο κόσμος, αλλά ο ίδιος μας ο εαυτός.Το κλειδί της επιτυχίας μας είναι να πιστέψουμε ότι θα τα καταφέρουμε, αν κατορθώσουμε με το μυαλό να φανταστούμε τον εαυτό μας να πραγματοποιεί αυτό που θέλουμε, τότε είναι σίγουρο ότι μπορούμε να το πραγματοποιήσουμε. Αξίζει λοιπόν να παλέψουμε για την πραγματοποίηση των ονείρων μας. Να ξέρουμε όμως ότι την κυριότερη μάχη έχουμε να την δώσουμε με το μυαλό μας. Αν  δεν τα καταφέρουμε, μην στεναχωρηθούμε, γιατί ορισμένα πράγματα αρκεί απλά να τα ονειρευόμαστε!!!

Παπακωνσταντίνου Βασίλης - Είμαι Εντάξει

ΚΕΡΑΥΝΟΣ_ΚΑΙ_ΑΣΤΡΑΠΗ

Δεν φταις εσύ καλή μου και μη με λυπηθείς για τίποτα. Δεν φταις εσύ για όσα δεν μπορείς καλή μου. Εγώ ο ανόητος που χτυπιόμουνα να λάβω απ' αυτά που δεν είχες.
Τι να καταλάβεις και τι να ξέρεις κι εσύ από τη δικιά μου κόλαση. Πώς να τη δεις;
Δεν ήσουνα εσύ η αιτία για το μαρτύριο μου, εσύ ήσουν μονάχα η αφορμή του. Όλα μέσα μας γίνονται και ζητιανεύουν εδώ κι εκεί εξόδους όταν δεν αντέχουν άλλο την κλεισούρα τους. Κι ο ερωτάς μου μέσα μου ήταν πολύς, μαύρος, πηχτός, λάβα υπόγειων στρωμάτων, έβραζε και με φλόγιζε από πριν σε συναντήσω κι όταν σε βρήκα, σ' άρπαξα, έπεσα πάνω σου απαιτώντας να με γλιτώσεις από τις φλόγες μου.
Τι φταις εσύ; Εσύ ψυχή μου δεν καταλάβαινες τίποτα.
(Μάρω Βαμβουνάκη, Η μοναξιά είναι από χώμα.

-Σε έκανα δική μου-
Είπα στο βρόχινο νερό.
Και το νερό
Γέλασε μαζί μου
Και μου γλίστησε από τα δάχτυλα.

José Emilio Pacheco
 

''Το καλύτερο φυλάξτε για το φίλο.Αν πρέπει να γνωρίσει ο φίλος σας την αμπώτιδα της δικής σας παλίρροιας, ας γνωρίσει και την πλημμυρίδα της.
Τι θεωρείται πως είναι οι φίλοι σας, να τους αναζητάτε μόνο για να σκοτώνετε τις ώρες σας;
Να τους αναζητάτε πάντα για να ζήσετε τις ώρες σας.
Η φιλία είναι για να γεμίζει την ανάγκη σας, όχι το κενό σας.
Μες στης φιλίας τη γλυκύτητα ας υπάρχει γέλιο και μοιρασιά της χαράς.
Στη δροσιά των μικρών πραγμάτων βρίσκει η καρδιά το χάραμα και τη φρασκάδα της.''
(''Ο Προφήτης'' του Kahlil Gibran

«Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο• καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο• το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή.
Ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η επιστροφή• ταυτόχρονα το ξεκίνημα κι ο γυρισμός• κάθε στιγμή πεθαίνουμε. Γι αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της ζωής είναι ο θάνατος.
Μα κι ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η προσπάθεια να δημιουργήσουμε, να συνθέσουμε, να κάμουμε την ύλη ζωή• κάθε στιγμή γεννιούμαστε. Γι΄ αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της εφήμερης ζωής είναι η αθανασία.

Στα πρόσκαιρα ζωντανά σώματα τα δυο τούτα ρέματα παλεύουν:
α) ο ανήφορος, προς τη σύνθεση, προς τη ζωή, προς την αθανασία•
β) ο κατήφορος, προς την αποσύνθεση, προς την ύλη, προς το θάνατο.
Και τα δυο ρέματα πηγάζουν από τα έγκατα της αρχέγονης ουσίας. Στην αρχή η ζωή ξαφνιάζει• σαν παράνομη φαίνεται, σαν παρά φύση, σαν εφήμερη αντίδραση στις σκοτεινές αιώνιες πηγές• μα βαθύτερα νιώθουμε: η Ζωή είναι κι αυτή άναρχη, ακατάλυτη φόρα του Σύμπαντου.
Αλλιώς, πούθε η περανθρώπινη δύναμη που μας σφεντονίζει από το αγέννητο στο γεννητό και μας γκαρδιώνει• φυτά, ζώα, ανθρώπους• στον αγώνα; Και τα δυο αντίδρομα ρέματα είναι άγια.

Χρέος μας λοιπόν να συλλάβουμε τ΄ όραμα που χωράει κι εναρμονίζει τις δυο τεράστιες τούτες άναρχες, ακατάλυτες Ορμές• και με τ΄ όραμα τούτο να ρυθμίσουμε το στοχασμό μας και την πράξη».
Απόσπασμα από την «Ασκητική»    (Νίκος Καζαντζάκης

Όνειρο ήτανε

ι χρώμα έχει η λύπη; Ρώτησε το αστέρι την κερασιά και παραπάτησε στο ξέφτι κάποιου σύννεφου που περνούσε βιαστικά. Δεν άκουσες; Σε ρώτησα, τι χρώμα έχει η λύπη; -Έχει το χρώμα που παίρνει η θάλασσα την ώρα που γέρνει ο ήλιος στην α "-Τγκαλιά της. Ένα βαθύ άγριο μπλε.... -Τι χρώμα έχουν τα όνειρα; -Τα όνειρα; Τα όνειρα έχουν το χρώμα του δειλινού. -Τι χρώμα έχει η χαρά; -Το χρώμα του μεσημεριού, αστεράκι μου. -Και η μοναξιά; -Η μοναξιά έχει χρώμα μενεξελί. -Τι όμορφα που είναι τα χρώματα! Θα σου χαρίσω ένα ουράνιο τόξο, Να το ρίχνεις επάνω σου όταν κρυώνεις. Το αστέρι έκλεισε τα μάτια του κι ακούμπησε στον φράχτη. Έμεινε κάμποσο εκεί και ξεκουράστηκε. -Και η αγάπη; Ξέχασα να σε ρωτήσω, τι χρώμα έχει η αγάπη; -…Το χρώμα που έχουν τα μάτια του Θεού, απάντησε το δέντρο -Τι χρώμα έχει ο έρωτας; -Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, όταν είναι πανσέληνος. Έτσι ,ε, Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, είπε το αστέρι… Κοίταξε μακριά στο κενό…Και δάκρυσε… ("Αλκυόνη Παπαδάκη - Το χρώμα του Φεγγαριού!)

Χρωματα & Αρωματα Νικος Ξυλουρης

"Ξέρω πως ο έρωτας είναι σαν τα φράγματα .Αν αφεθεί μια χαραμάδα απ'όπου μπορεί να διαφύγει μια κλωστή νερό ,σιγά σιγά διαβρώνονται τα τοιχώματα και φτάνει στιγμή που η δύναμη του ρεύματος είναι ανεξέλεγκτη. Αν καταρρεύσουν τα τοιχώματα ο έρωτας τα κατακλύζει όλα δε μπορείς πια να αναρωτιέσαι τι είναι και τι δεν είναι δυνατό, αν μπορείς ή όχι να κρατήσεις πλάι σου το αγαπημένο πλάσμα ... Το ν'αγαπάς σημαίνει πως έχεις χάσει τον έλεγχο"
(Paulo Coelho ,"Στις όχθες του ποταμού Πιέδρα κάθισα και έκλαψα" )

Αμφιβολία....... !!!!!!

Μοναχική μελαγχολία!!

Σκέψεις σκοτεινές σε φωτεινό ορίζοντα.

Δωμάτιο άδειο, σκιές απόγνωσης.

Πεταλούδες χρωματιστές σεργιανίζουν 

στο γκρίζο τ' ουρανού.

Στίγματα αφήνουν στο πέρασμά τους, να βρει η ψυχή πατήματα να σταθεί μετέωρη στο πέταγμα του γλάρου.Φτερά ν' ανοίξει και να πετάξει μαζί του στην άκρη του βράχου!

Αλκυονίδες μέρες την προσμένουν κρυμμένες στις φυλλωσιές της αγουροξυπνημένης αμυγδαλιάς. 

Προσμονή στην αμφιβολία....!!!!

Χαμόγελο στη μελαγχολία...!!!!:)

Το Τρένο της Ζωής ~ The train of life

H AΓΑΠΗ αναζητά πάντα κάποιον τρόπο
Η ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ βρίσκει πάντα μια δικαιολογία...

... όταν η αγάπη σε καλεί,ακολούθησε την, μόλο που τα μονοπάτια της είναι τραχειά και
απότομα. Κι'οταν τα φτερά της σ'αγκαλιάσουν, παραδόσου, μόλο που το σπαθί που είναι κρυμένο ανάμεσα στις φτερούγες της μπορεί να σε πληγώσει, κι'οταν σου μιλήσει, πίστεψε την, μόλο που η φωνή της μπορεί να διασκορπίσει τα όνειρα σου σαν τον βορειά που ερημώνει τον κήπο.
Χαλίλ Γκιμπράν

Whitney Houston - I Will Always Love You - Lyrics

"Το νησί" Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε ένα νησί στο οποίο ζούσαν όλα τα συναισθήματα. Εκεί ζούσαν η Ευτυχία, η Λύπη, η Γνώση, η Αγάπη και όλα τα άλλα συναισθήματα. Μια μέρα έμαθαν ότι το νησί τους θα βούλιαζε και έτσι όλοι επισκεύασαν τις βάρκες τους και άρχισαν να φεύγουν. Η Αγάπη ήταν η μόνη που έμεινε πίσω. Ήθελε να αντέξει μέχρι την τελευταία στιγμή. Όταν το νησί άρχισε να βυθίζεται, η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια. Βλέπει τον Πλούτο που περνούσε με μια λαμπερή θαλαμηγό. Η Αγάπη τον ρωτάει: «Πλούτε, μπορείς να με πάρεις μαζί σου;», «Όχι, δεν μπορώ» απάντησε ο Πλούτος. «Έχω ασήμι και χρυσάφι στο σκάφος μου και δεν υπάρχει χώρος για σένα». Η Αγάπη τότε αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από την Αλαζονεία που επίσης περνούσε από μπροστά της σε ένα πανέμορφο σκάφος. «Σε παρακαλώ βοήθησέ με» είπε η Αγάπη. «Δεν μπορώ να σε βοηθήσω Αγάπη. Είσαι μούσκεμα και θα μου χαλάσεις το όμορφο σκάφος μου» της απάντησε η Αλαζονεία. Η Λύπη ήταν πιο πέρα και έτσι η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει από αυτή βοήθεια. «Λύπη άφησέ με να έρθω μαζί σου». «Ω Αγάπη, είμαι τόσο λυπημένη που θέλω να μείνω μόνη μου» είπε η Λύπη. Η Ευτυχία πέρασε μπροστά από την Αγάπη αλλά και αυτή δεν της έδωσε σημασία. Ήταν τόσο ευτυχισμένη, που ούτε καν άκουσε την Αγάπη να ζητά βοήθεια. Ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή: «Αγάπη, έλα προς τα εδώ! Θα σε πάρω εγώ μαζί μου!». Ήταν ένας πολύ ηλικιωμένος κύριος που η Αγάπη δεν γνώριζε, αλλά ήταν γεμάτη από τέτοια ευγνωμοσύνη, που ξέχασε να ρωτήσει το όνομά του. Όταν έφτασαν στην στεριά ο κύριος έφυγε και πήγε στο δρόμο του. Η Αγάπη γνωρίζοντας πόσα χρωστούσε στον κύριο που τη βοήθησε, ρώτησε την Γνώση: «Γνώση, ποιος με βοήθησε»; «Ο Χρόνος» της απάντησε η Γνώση. «Ο Χρόνος;;» ρώτησε η Αγάπη. «Γιατί με βοήθησε η Χρόνος;» Τότε η Γνώση χαμογέλασε και με βαθιά σοφία της είπε: «Μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλη σημασία έχει η Αγάπη». Μάνος Χατζιδάκις

ΤΟ ΦΙΛΙ !!!!!

ΤΟ ΦΙΛΙ !!!!!

Γρατζουνάει το πρώτο σου φιλί, όπως το πρώτο ποίημα.
Κι είναι οι δυο αυτές αγριμάδες που, αν συμπέσουν
 και κάνουν καινούριο φεγγάρι,
μπορεί να ξαναγραφτεί απαρχής η ιστορία του κόσμου.                                                                          ( Ο. Ελύτης )

Σου ζήτησα ο άμοιρος ένα φιλί μονάχα
εσύ μου το αρνήθηκες με τη γλυκιά φωνή σου
κι έγειρες το κεφάλι σου- να το θυμάσαι τάχα;-
μα εγώ το «ναι» εδιάβασα στα μάτια, στη μορφή σου                                                                          (  Κ. Καρυωτάκης )

Τα τραγούδια των ανθρώπων !!!!!

Τα τραγούδια των ανθρώπων !!!!!

Πιότερο ἀπ᾿ τοὺς ἀνθρώπους, τὰ τραγούδια τους ἀγάπησα.

Χωρὶς ἀνθρώπους μπόρεσα νὰ ζήσω, ὅμως ποτὲ χωρὶς τραγούδια·

μοὔτυχε ν᾿ ἀπιστήσω κάποτε στὴν πολυαγαπημένη μου,

ὅμως ποτέ μου στὸ τραγούδι ποὺ τραγούδησα γι᾿ αὐτήν·

οὔτε ποτὲ καὶ τὰ τραγούδια μ᾿ ἀπατήσανε. 

( Ναζίμ Χικμέτ )

ΑΥΤΗ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ - Φ. ΒΕΛΕΣΙΩΤΟΥ - Γ. ΚΑΖΑΝΤΖΗΣ

Γιώργος Νταλάρας - Να με θυμάσαι

Και θα χαθώ

ΓΛΥΚΙΑ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ

Ανοίγεις τα μάτια σου και χαιρετάς το ξημέρωμα,

ελπίζεις σε στιγμές γλυκιές και δροσερές.

Πιάνεσαι απ' το όνειρο και κάνεις βήματα δειλά μα σταθερά.

Αναπολείς ήχους και εικόνες που σε ταξίδεψαν και σε μετέφεραν

μαγικά, σε ουράνιους λειμώνες.

Μα ξάφνου ένα σύννεφο στα παίρνει όλα μακριά,

αφήνοντάς σε μετέωρη μέσα στη γλυκιά μελαγχολία της θύμισής τους !!!

                                                      Μ.Α

Περιμένοντας τους Βαρβάρους

—Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι;
Είναι οι βάρβαροι να φθάσουν σήμερα.
—Γιατί μέσα στην Σύγκλητο μια τέτοια απραξία;
Τι κάθοντ' οι Συγκλητικοί και δεν νομοθετούνε;
—Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
Τι νόμους πια θα κάμουν οι Συγκλητικοί;
Οι βάρβαροι σαν έλθουν θα νομοθετήσουν.
—Γιατί ο αυτοκράτωρ μας τόσο πρωί σηκώθη,
και κάθεται στης πόλεως την πιο μεγάλη πύλη
στον θρόνο επάνω, επίσημος, φορώντας την κορώνα;
—Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
Κι ο αυτοκράτωρ περιμένει να δεχθεί
τον αρχηγό τους. Μάλιστα ετοίμασε
για να τον δώσει μια περγαμηνή. Εκεί
τον έγραψε τίτλους πολλούς κι ονόματα.
—Γιατί οι δυο μας ύπατοι κ' οι πραίτορες εβγήκαν
σήμερα με τες κόκκινες, τες κεντημένες τόγες·
γιατί βραχιόλια φόρεσαν με τόσους αμεθύστους,
και δαχτυλίδια με λαμπρά γυαλιστερά σμαράγδια·
γιατί να πιάσουν σήμερα πολύτιμα μπαστούνια
μ' ασήμια και μαλάματα έκτακτα σκαλισμένα;
Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα·
και τέτοια πράγματα θαμπόνουν τους βαρβάρους.
—Γιατί κ' οι άξιοι ρήτορες δεν έρχονται σαν πάντα
να βγάλουνε τους λόγους τους, να πούνε τα δικά τους;
Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα·
κι αυτοί βαριούντ' ευφράδειες και δημηγορίες.
—Γιατί ν' αρχίσει μονομιάς αυτή η ανησυχία
κ' η σύγχυσις. (Τα πρόσωπα τι σοβαρά που έγιναν).
Γιατί αδειάζουν γρήγορα οι δρόμοι κ' οι πλατέες,
κι όλοι γυρνούν στα σπίτια τους πολύ συλλογισμένοι;
Γιατί ενύχτωσε κ' οι βάρβαροι δεν ήλθαν.
Και μερικοί έφθασαν απ' τα σύνορα,
και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν.
Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις.

Κ.ΚΑΒΑΦΗΣ

ΑΝΤΙΟ!!!!!

Ά δραξε τα αρώματα

    που στροβιλίζονται

    στον αέναο χορό

    των γεύσεων και των χρωμάτων. 

Ν ιώσε τους κτύπους της καρδιάς

    που πάλλεται σε δρόμους

    ευτυχίας και αναζητήσεων. 

Τ ραγούδησε με ήχους και νότες

   τα αισθήματα και συναισθήματα

   και κέντησε μελωδίες ονειρικές. 

Ι κανοποίησε τις στιγμές

   που σαν μικροί πολιορκητές

   κατακλύζουν την ζωή σου !!

Ο νειρέψου το μέλλον 

   που ξεδιπλώνεται στα μάτια σου

   γεμάτο αληθινές υποσχέσεις......!!!!!!!

                                               ( M.A. )

ΤΟ ΤΟΥΒΛΟ

Ένας νεαρό και επιτυχημένο στέλεχος εταιρείας, οδηγούσε τη νέα του τζάγκουαρ κάπως γρήγορα σε μία γειτονιά όχι και τόσο καλόφημη.  Πρόσεχε μην τυχόν κανένα παιδάκι ξεπροβάλει απότομα ανάμεσα από τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα.  Κάποια στιγμή πιστεύοντας πως είδε κάτι να κινείται επιβράδυνε, αντί όμως να εμφανιστεί κάποιο παιδάκι, ένα τούβλο χτύπησε με δύναμη την πλαινή πόρτα της τζάγκουάρ του.  Φρέναρε απότομα και κάνοντας όπισθεν κατευθύνθηκε στο σημείο που το τούβλο είχε ριχτεί.
Φανερά θυμωμένος πετάχτηκε έξω από το αυτοκίνητό του, κι έπιασε ένα παιδί που βρήκε κοντά του, το έσπρωξε και το ακούμπησε με την πλάτη σε ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο, φωνάζοντας «Γιατί το έκανες αυτό και ποιος είσαι; Τι νομίζεις ότι κάνεις;  Αυτό είναι ένα καινούριο αυτοκίνητο και το τούβλο που πέταξες του έκανε μια πολύ ακριβή ζημιά!  Γιατί το έκανες»;
Το νεαρό αγόρι απολογητικά του είπε «σας παρακαλώ κύριε. σας παρακαλώ, ζητώ συγνώμη, αλλά δεν ήξερα τι άλλο να κάνω!  Πέταξα το τούβλο γιατί κανένας δεν σταματούσε.»  Με δάκρυα να κυλάνε στο πρόσωπό του και στο σαγόνι του, το αγοράκι έδειξε πίσω από ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο.  «Είναι ο αδερφός μου» είπε  «Το αναπηρικό του καροτσάκι αναποδογύρισε στο πεζοδρόμιο, έπεσε απ το καροτσάκι κι εγώ δεν μπορώ να τον σηκώσω».
Το αγόρι ζήτησε από τον νεαρό «Θα μπορούσατε σας παρακαλώ να με βοηθήσετε να τον βάλουμε πίσω στο αναπηρικό του καροτσάκι;  Είναι χτυπημένος και είναι πολύ βαρύς για να τον σηκώσω μόνος μου».
Ο οδηγός εμβρόντητος, προσπάθησε να συνέλθει, σήκωσε γρήγορα το ανάπηρο αγόρι και το καροτσάκι του, έπειτα πήρε ένα χαρτομάντηλο και περιποιήθηκε πρόχειρα τις πληγές του αγοριού.  Με μια ματιά που του έριξε κατάλαβε πως τα τραύματα του παιδιού ήταν επιφανειακά κι όλα θα πήγαιναν καλά.  
«Σε ευχαριστώ, ο Θεός να σε ευλογεί» είπε το ευγνώμων αγοράκι στον ξένο.  Ο οδηγός ταραγμένος ακόμη, απλά κοιτούσε το αγοράκι να σπρώχνει το καροτσάκι με τον αδερφό του πάνω στο πεζοδρόμιο πηγαίνοντας για το σπίτι τους.
Γύρισε προς τη τζάγκουάρ του αργά.  Η ζημιά στο αυτοκίνητο ήταν εμφανέστατη αλλά ο νεαρός ποτέ δεν μπήκε στην διαδικασία να την επιδιορθώσει.  Άφησε τη ζημιά να υπάρχει για να του θυμίζει το μήνυμα «Μην ζεις τη ζωή σου τόσο γρήγορα έτσι ώστε να αναγκάζεις τον άλλον να σου πετάξει ένα τούβλο για να τραβήξει την προσοχή σου»!  
Ο θεός ψιθυρίζει στις ψυχές μας και μιλά στις καρδιές μας.  Μερικές φορές όταν δεν έχουμε χρόνο να ακούσουμε, είναι αναγκασμένος να μας πετάξει ένα τούβλο.  Είναι επιλογή μας να ακούμε ή όχι.
 
Σκέψη της ημέρας:
 Αν ο Θεός ήταν ψυγείο, η φωτογραφία σου θα ήταν πάνω του.
 Αν ο Θεός είχε πορτοφόλι, η φωτογραφία σου θα ήταν μέσα σε αυτό.
 Σου στέλνει λουλούδια κάθε άνοιξη.
 Σου στέλνει μία ανατολή κάθε πρωί.  Τελικά είναι τρελός μαζί σου!
 
Στείλε αυτό το μήνυμα σε όλους τους «όμορφους ανθρώπους» που επιθυμείς να είναι ευλογημένοι.
Ο Θεός δεν υποσχέθηκε μέρες χωρίς πόνο, γέλιο χωρίς θλίψη, ήλιο χωρίς βροχή, αλλά υποσχέθηκε δύναμη για κάθε μέρα, ανακούφιση στα δάκρια και φως για τον δρόμο.

Άσε με να λέω Ε. Βιτάλη Ν. Πορτοκάλογλου★♥ இڿڰۣ-ڰۣ★

Ρ. ΚΙΠΛΙΝΓΚ: “ΑΝ”

Αν μπορείς να κρατάς την ψυχραιμία σου
όταν οι άλλοι χάνουν τη δική τους
και ρίχνουν σε σένα την ευθύνη 
και την αιτία της αδυναμίας τους.

Αν έχεις πίστη στον εαυτό σου
όταν οι άλλοι αμφιβάλλουν για σένα
και δε σε πειράζει αυτή η δυσπιστία τους

Αν μπορείς καρτερικά να περιμένεις
χωρίς να σε κουράζει η αναμονή,
ή όταν διαδίδουν ψέματα για σένα
να μην ξεπέφτεις και συ στο ψέμα,
ή όταν φανερά σου δείχνουν μίσος
να μην αφήσεις το μίσος να σε καταλάβει,
κι όμως να μη φαίνεσαι πολύ αγαθός
μήτε πολύ στοχαστικός στα λόγια.

Αν να ονειρεύεσαι είσαι ικανός
δίχως να γίνεσαι σκλάβος των ονείρων

Αν να δέχεσαι μπορείς θρίαμβο και όλεθρο το ίδιο
και να αντιμετωπίζεις παρόμοια και τα δύο

Αν είσαι σε θέση να υπομένεις
ακούοντας την αλήθεια που συ είπες,
να επαναλαμβάνεται αλλοιωμένη από πονηρούς
που επιδιώκουν έτσι να παγιδέψουν αφελείς,
ή να παρατηρείς αυτά που συ τους έδωσες ζωή,
σπασμένα να κείτονται και παραπεταμένα
και να φτιάχνεις εξαρχής με εργαλεία φθαρμένα.

Αν τολμάς όλα σου τα πλούτη μαζεμένα
να τα παίζεις κορώνα-γράμματα μεμιάς,
να χάνεις κι απ' την αρχή να ξεκινάς
χωρίς να μέμφεσαι για τη μοίρα σου κανέναν

να σε υπηρετούν ακόμα κι όταν έχουν καταρρεύσει,
και γερά να κρατάς, ενώ δεν υπάρχει εντός σου
τίποτε πέρα από τη θέληση που τους λεει <βαστάτε!>

Αν μπορείς να μιλάς με χιλιάδες
κι όμως να κρατάς την αρετή σου,
ή να περπατάς με κυβερνήτες
κι όμως να μην αλλάζεις την απλή ζωή σου.

Αν ούτε εχθροί σε βλάψουν μπορούν,
μα ούτε και κοντινότεροι φίλοι,

Αν όλοι έχουν την ίδια αξία για σένα
και κανείς πιο πολύ από τους άλλους

Αν μπορείς να γεμίζεις τη μέρα σου
με εικοσιτέσσερις ώρες αξίας ζωής,
τότε δική σου θα είναι όλη η Γη
με όλα της τα αγαθά κι ακόμη:
Αληθινά θα είσαι Άνθρωπος παιδί μου.