Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.
Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·
διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
A όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.
Aλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Aνεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω...
Κυριακή 1 Ιανουαρίου 2012
Δεν έχουμε αλλού να πάμε, ούτε σε κάτι να ορκιστούμε,
από το πάντα θα πονάμε κι απ'το ποτέ θα νικηθούμε !!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου