Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.
Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·
διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
A όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.
Aλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Aνεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω...
Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2012
..ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΜΟΝΗΣ..
''δε γνωρίζω το χρώμα της προσμονής,
μόνο τη γεύση της.
...δε κράτησα ποτέ την απόλυτη ευτυχία,
ξέρω πως την άγγιξα''....
Ο.Ελύτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου