Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.
Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·
διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
A όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.
Aλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Aνεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω...
Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2014
Με κλεμμένα φτερά δεν έφτασε ψηλά ποτέ κανένας... με δανεικά όνειρα δεν ξεπέρασε κανένας τα σύνορα της πραγματικότητας..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου