Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.
Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·
διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
A όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.
Aλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Aνεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω...
Πέμπτη 27 Αυγούστου 2015
Κάθε πρόσωπο που έρχεται στη ζωή μας είναι μοναδικό… Πάντα αφήνει κάτι από τον εαυτό του και παίρνει ένα κομμάτι από εμάς… Θα υπάρξουν και εκείνοι που μας πήραν πολλά… αλλά δε θα υπάρξουν αυτοί που δε μας άφησαν τίποτα… Χ.Λ. Μπόρχες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου