Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.
Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·
διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
A όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.
Aλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Aνεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω...
Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2011
Εγώ δεν είμαι σαν τους άλλους,
Εκείνοι μου το είπαν.
Αλλά δε φταίω εγώ γι αυτό,
οι ίδιοι μου το είπαν....
Γ.Ζ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου