Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.
Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·
διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
A όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.
Aλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Aνεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω...
Παρασκευή 2 Μαΐου 2014
Τρύπησαν την καρδιά μου από δεκαπέντε μεριές. Θάρρεψαν πως δεν θα χτυπάει πια η καρδιά μου από τη λύπη της! Η καρδιά μου πάλι χτυπά, η καρδιά μου πάλι θα χτυπήσει! Ναζίμ Χικμέτ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου